Η Ρωσία μπορεί να είναι υπερήφανη και για όσα έχει προσφέρει στον χώρο του χορού με τα περίφημα μπαλέτα του Σέρζ Ντιάγκιλεφ και στην θεωρία και πρακτική της υποκριτικής τέχνης. Ο Μιχαήλ Τσέχοφ (ανηψιός του συγγραφέα και μαθητής του Στανισλάβσκι), έχοντας μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, έθεσε στην υπηρεσία του Χόλυγουντ το δικό του σύστημα υποκριτικής. Επομένως, ουσιαστικά σήμερα όλοι οι ηθοποιοί λειτουργούν είτε «με το σύστημα του Στανισλάβσκι», είτε με το «σύστημα του Τσέχοφ». Αλλά και στον κινηματογράφο, ποιος λάτρης της μεγάλης οθόνης δεν γνωρίζει τον Σεργκέι Αϊζενστάιν και τον Αντρέι Ταρκόφσκι!
Τέλος, αν εξετάσουμε την τέχνη υπό την πολύ ευρεία έννοια της, τότε είναι αδύνατο να μη σημειώσουμε ότι ο Βλαντίμιρ Ζβορίκιν ήταν ένας από τους δύο δημιουργούς της τηλεόρασης. Ακόμη και για τις ψυχεδελικές επαναστάσεις της δεκαετίας του 1960, τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει ο ρωσικής καταγωγής Αλεξάντρ Σουλγκίν, βιοχημικός και ψυχοφαρμακολόγος, ο οποίος δημιούρ-γησε περισσότερα είναι αυτός που εισήγαγε τη χρήση του «έκσταση» για ψυχοθεραπευτική χρήση.
Από την πρωτοπορία ως την ψυχεδέλεια, από τη «Λίμνη των κύκνων» ως τη σπουδαία ρωσική λογοτεχνία και από την «μέθοδο Στανισλάβσκι» ως την αρχιτεκτονική του κονστρουκτιβισμού, ο κόσμος θα ήταν πολύ φτωχότερος δίχως τη ρωσική κουλτούρα.
Πηγή: Russia Beyond the Headlines